In het buitenland wonen kan een spannend avontuur zijn, maar voor veel expats brengen de uitdagingen van het aanpassen aan een nieuwe omgeving verborgen risico’s met zich mee—waarvan alcoholafhankelijkheid een van de meest zorgwekkende is.
Expats worden vaak geconfronteerd met culturele ontworteling, taalbarrières, eenzaamheid en professionele stress, die allemaal kunnen bijdragen aan gevoelens van isolatie of angst. Zonder vertrouwde ondersteuningssystemen grijpen velen naar alcohol als een manier om ermee om te gaan. In sommige landen is drinken bovendien diep verweven in sociale en professionele situaties, waardoor het gemakkelijker wordt voor incidenteel gebruik om uit te groeien tot regelmatig of overmatig gebruik.
Daarnaast normaliseert de “expatbubbel” vaak overmatig drinken, vooral in gemeenschappen waar het sociale leven zich afspeelt in bars of waar alcohol toegankelijker en goedkoper is dan in het thuisland.
Na verloop van tijd kan wat begint als een manier om te ontspannen of contact te maken, uitmonden in afhankelijkheid. Beperkte toegang tot geestelijke gezondheidszorg en stigma rondom het zoeken van hulp maken het moeilijker voor expats om het probleem te herkennen of aan te pakken.
Bewustwording vergroten en het aanmoedigen van ondersteunende netwerken is essentieel om expats te helpen stress op gezondere manieren te beheersen—en de risico’s van alcoholmisbruik te vermijden.
Waarom expats vaak geen hulp zoeken in het buitenland
Veel expats worstelen in stilte wanneer ze te maken krijgen met psychische problemen of verslavingskwesties zoals alcoholafhankelijkheid. Ondanks dat ze ondersteuning nodig hebben, vermijden ze vaak het zoeken van hulp. Verschillende factoren dragen bij aan deze terughoudendheid:
Stigma en schaamte
In veel culturen—zowel in hun thuisland als in het gastland—rust er een stigma op psychische problemen en middelenmisbruik. Expats zijn bang om veroordeeld te worden of als zwak gezien te worden, vooral omdat hun stap naar het buitenland wordt beschouwd als een “spannend” of “succesvol” avontuur.
Gebrek aan vertrouwde ondersteuningssystemen
Ver van familie, hechte vrienden of vertrouwde zorgverleners kan het vragen om hulp ontmoedigend aanvoelen. Expats weten soms niet waar ze terecht kunnen of vertrouwen het onbekende zorgsysteem niet.
Taal- en cultuurbarrières
Navigeren door het zorgsysteem in een vreemde taal of onbekende omgeving kan overweldigend zijn. Miscommunicatie of angst om niet begrepen te worden, kan expats ervan weerhouden om hulp te zoeken.
Perceptie van privilege
Sommige expats voelen zich schuldig omdat ze geloven dat ze “voor dit leven hebben gekozen” en dus dankbaar moeten zijn. Deze gedachtegang kan ertoe leiden dat ze hun problemen bagatelliseren of zich niet gerechtigd voelen om steun te vragen.
Angst voor professionele gevolgen
Expats die in het buitenland werken, vrezen soms dat het toegeven aan psychische problemen of middelenmisbruik hun carrière of visumstatus kan schaden.
Isolatie en ontkenning
Zonder regelmatige check-ins van familie of oude vrienden blijven waarschuwingssignalen vaak onopgemerkt. Het wordt makkelijker om ongezond gedrag te normaliseren en het probleem te vermijden.
Om deze cyclus te doorbreken, hebben expats toegang nodig tot cultureel sensitieve ondersteuning, minder stigma en aanmoediging om hun mentale welzijn prioriteit te geven—waar ter wereld ze zich ook bevinden.
Wanneer hulp zoeken bij verslavingsproblemen
Het herkennen van het juiste moment om hulp te zoeken bij verslaving—of het nu gaat om alcohol, drugs of andere middelen—is cruciaal, en vaak geldt: hoe eerder, hoe beter. Hier zijn belangrijke signalen dat het tijd is om hulp te zoeken:
- Verlies van controle
Je drinkt of gebruikt vaker of meer dan je van plan was.
Je hebt geprobeerd te minderen maar kunt je er niet aan houden. - Negatieve impact op het dagelijks leven
Je werk, relaties of gezondheid lijden eronder.
Je mist verantwoordelijkheden of hebt moeite om alles bij te houden. - Gebruik om te kunnen omgaan
Je bent afhankelijk van middelen om stress, angst, eenzaamheid of andere emoties te beheersen. - Ontwenningsverschijnselen
Je ervaart lichamelijke of emotionele ontwenningsverschijnselen (trillen, prikkelbaarheid, depressie) wanneer je stopt met gebruiken. - Isolatie of geheimhouding
Je verbergt je gedrag voor anderen of schaamt je voor hoeveel je gebruikt. - Verhoogde tolerantie
Je hebt meer van de stof nodig om hetzelfde effect te voelen. - Bezorgdheid van anderen
Vrienden, familie of collega’s uiten hun zorgen over je gebruik.
Belangrijke opmerking:
Je hoeft niet de “bodem” te raken om hulp te zoeken. Vroegtijdige ondersteuning kan verdere schade voorkomen en het herstel vergemakkelijken.
Als je twijfelt, is praten met een therapeut, arts of steungroep—zelfs voor een eerste gesprek—een sterke eerste stap. Hulp vragen is geen zwakte, maar een teken van kracht en zelfinzicht.
