Wat is het
Problematisch gokgedrag en het risico op verslaving komen vaak voor bij mensen die zich met dit gedrag bezighouden, en kunnen leiden tot uiteenlopende psychologische, financiële en sociale problemen. De DSM-IV classificeert pathologisch gokken onder de categorie impulsbeheersingsstoornissen. Mislukte pogingen om het gokken te weerstaan ondanks de negatieve gevolgen, vormen een gemeenschappelijk kenmerk in het leven van gokverslaafden.
Hoe ontwikkelt het zich
In de beginfase ervaart de speler intense emoties, spanning en plezier. Gewoonlijk wordt dit gedrag versterkt door een onverwachte winst, wat vooral het valse geloof versterkt dat geluk beheersbaar is en dat de uitkomst van het spel in zijn voordeel zal zijn.
Gokken is een dynamisch proces dat zich geleidelijk ontwikkelt zonder dat de speler zich daar volledig bewust van is. In de volgende fase nemen zowel de frequentie als de duur van het gokken toe, net als de bedragen die ingezet en verloren worden.
Geleidelijk aan raakt de speler steeds meer in de ban van het spel, terwijl hij zich tegelijkertijd distantieert van andere rollen en verantwoordelijkheden in zijn leven. De controle raakt verloren en hij raakt gevangen in de voortdurende jacht op verloren geld.
De emotionele pieken en dalen worden steeds intenser, en gevoelens van hopeloosheid, depressie of zelfs suïcidale gedachten kunnen ontstaan.
Hulp zoeken
Aanvankelijk kan de speler zichzelf beloven nooit meer te gokken. Dit gebeurt meestal na het verlies van een groot geldbedrag of na een conflict met belangrijke mensen in zijn leven.
Na herhaalde mislukte pogingen om zijn gedrag te beheersen, overweegt hij om hulp te zoeken. Toch is het goed mogelijk dat iemand uit zijn naaste omgeving hulp zoekt in zijn plaats.
Hoewel het aannemelijk lijkt dat het doel van de gokker is om geld te winnen, worden via dit gedrag vaak diepere psychologische behoeften vervuld. Het mechanisme van verstrikking dat zich ontwikkelt in dit gedrag lijkt sterk op het mechanisme dat voorkomt bij alcohol- en drugsverslaving.
Bij het inschakelen van een therapeut is het belangrijk dat dit iemand is met expertise in verslavingsgedrag, omdat een individueel behandelplan moet worden opgesteld dat rekening houdt met de behoeften van de verslaafde persoon om effectief te kunnen zijn.
